ගිලිහිලා නටුවෙන්
අයාලේ ගිය සිතට
නවාතැන් පොලක් විය
මඟ රැඳුණු කටු ලැහැබ
ස්නේහයේ කටු පදුර
වැළද ගත් හෙයින් මල
පෙම් සුවඳ මුසු කලා
මල එයට තුති ලෙසට
හමා ආ උඩු සුළඟ
කටු අගින් මුදද්දී
හඬා වැටුණා මලම
සීරිලා කටු වලට
ගෙන ගියත් මල ඈත
පිදූ පෙම් සුවඳ හා
මල් පියල්ලක් තවම
රැදී ඒ කටුව මත....
ස්නේහයේ කටු වලින්
ReplyDeleteසීරෙනා බව දැනන්
වෙන්ව යන තුරු ඉතින්
විදියි සුව පෙම් වතුන්
nice...
බොහොම ස්තූතියි ඔබේ පසුවදනට...
ReplyDeleteඅමනාපයි තවමත් සිත
ReplyDeleteනුඹ සමඟ උඩු සුළඟ........
දුක හිතුනෙ මේ තරම්,
මා මෙතෙක් රැක ගත්තු
ඇගේ ඒ සොඳුරු වත
මගෙම කටු මතින් පෙලා
ඈ රැගෙන ගිය බැවිනි....
ඈ රැගෙන ගියා නම්
ඇගේ සිත නොරිදවා
මා සිතට මේ තරම්
දුක සිතෙන්නේ නොමැත......
-- --(කටු පඳුර කී කව....