වැසි පිට වැසි ඇදහලන නියාවෙන්
සපැමිණි මුත් මෝසම් සුළඟක්
සුළං මුවාවට වැස්ස අහිමිවුනි
මැද වූයෙන් මහ කඳුකරයක්
දෙගොඩ තලා උතුරන තරමට නොව
යන්තම් තෙමුනා බිම පමණක්
පතන විටදි ආදරය නොපෙන්වන
නුඹත් වගෙයි එක් කඳුකරයක්
කඳු ශිඛරයෙ තුරු සෙවණින් ලදමුත්
කිසිදා නොවෙනස්වන සිහිලක්
නියං කලට නම් කෙසේ පතන්නද
වැස්ස තබා වැස්සක ලකුණක්
වළා පෙළක් වැහි කුළක් කරන මෙන්
හරිත තුරු පිරුණු මහ වනයක්
නොසිතු විටක සෙනෙහෙන් සිත නහවා
නුඹ දුන්නා අකලට වැස්සක්
