දෙව් විමන් හැර දෙව් ලොවෙන් බට පොඩි සුරඟනාවක් ලෙසේ
පස් බැලුම් මහ බලා සැරසී ලැගුම් ගත්තී මා කුසේ
සියුම් මොලකැටි මල් කැකුල්ලක් වැඩෙන්නට හරිමින් එසේ
පෙර පරිදි ගත් හුස්ම වුව මම නොගත්තෙමි සිතු සිතු ලෙසේ
එකඳු පියවරකින් වුවත් මගෙ නුඹට දුක නොදැනෙන්නයි
දුකක් නොව මට මේ අපහසුව නුඹ සැපෙන් දැඩිවෙන්නයි
ඇඟිළි ගනිනා පියාණන් හට කිරි සුවඳ විඳ ගන්නයි
පැතුම නම් මගෙ නුඹ නිරෝගිව මෙලොව එළි දැක ගන්නයි
දිවා රෑ දෙක දුටුව සිහිනය මලින් ඵල ගන්නා
කිරිසිනා කැන් රැගෙන සොම්නස සතුට කර පින්නා
ගතේ රුහිරය කිරට හරවන සෙනෙහසක් වඩනා
No comments:
Post a Comment