ජීවිතය එක් ගඟුලකී.....

ජීවිතය එක් ගඟුලකී

යළි හැරී නොගළනු හැකී

මතකයන් මඳනල වගේ

ඒ ගඟ දිගේ ආපසු ඇදේ

දිය සමඟ ගෙන එනු බැරී

මඟ හැරුණු දෑ බෝ වෙතී

එම මතක ගං පතුලෙහී

මිණි ලෙසින් සුරැකිව ඇතී

නිසල ගඟ කළඹනු හැකී

වළදැමූ මතකයෙ තතූ

අතීතය වෙත පිය නැඟූ

මඳනලේ නොගෙනෙන් මතූ

ෆූජි.........

දෙපා මිහිකත මත රැදී

නුබ කුසෙහි තරු දෝතින් ගතී

සේද මේකුළු බඳ එතී

ගිම්හානයෙද සිසිලස දෙතී

ලෝ දියර කුස තුරුලෙහී

සඟවාන ගිණි පිටතට නොදී

අහස සිඹිනට ලොබ ඇතී

මනුසතට හිනිමඟ ලෙස ඉදී

ෆූජි නුඹ ගිර මුදුනෙහී

හිඳ දෙව්ලොවට අතපෙව්වැකී

ළඟින් සිටියා නම්….

මඟ බලන ඒ කෝපි හලකට

ගොඩවැදී නැවතත්

සීනි නැති එක කෝපි බඳුනක්

බොන්න තිබුණා නම්….

ඔබ හා බොන්න තිබුණා නම්

රැයක් නැති මේ විසල් නගරේ

නොනිවි දැල්වෙන නියොන් එළි මැද

උරහිසේ ගෑවී නොගෑවී

යන්න තිබුණා නම්….

ඔබ හා යන්න තිබුණා නම්

මැයි ගසක රතු පලස වෙනුවට

සිත නිවන ලා රෝස පැහැගත්

සකුරා සෙවනේ ටික වෙලාවක්

ඉන්න තිබුණා නම්….

ඔබ හා ඉන්න තිබුණා නම්

ඇසිපියන් හල සැණින් නිමවෙන

විදුලි දුම්රියෙ ගමන් මඟ මට

කල්පයක් සේ දිගු නොවන්නට

ළඟින් සිටියා නම්…. 

ඔබ මා ළඟින් සිටියා නම්

සිඳු, සඳු හා බිඟු....

ගිරි ශිඛර මත්තෙන් එළිය දුටු දිය කඩිත්තක්

සිඳුට බැඳි සෙනෙහෙන් එමුව දැක මියැදෙන්න ඇල්මක්

ඇතිව දිය ගෙන ගොස් සුරැකිව එ'ගං මුවදොර තෙක්

සයුර වෙත පිදුවත් සිඳුට එය තව එකදු නදියක්

සඳ වෙත උපන් සෙනෙහෙන් නුබගැබ දිළෙන තරුවක්

සඳට තනි මැකුවත් දිව රෑ නොබල වෙහෙසක්

පිරිවර සමඟ දහසක් තරු කැට ඉන්න අහසක්

මැද සුදිළෙන සඳක් කෙසේ තෝරා ගනුද තරුවක්

පෙති වටකර සොඳින් මල් රොන් සුරැකි නෙළුමක්

විල වට සරණ බඹරෙක් කෙරෙහි වූයෙන් ආල හැඟුමක්

පෙති විදහා සෙමින් දුන්මුත් බිඟුට වරයක්

එකම එක මලකින් රොන් උරා සෑහේද බඹරෙක්

 

යටගියාවේ මතක

ඔබත් මා පමණක්ම

පොත්ගුලෙහි කෙළවරක

උන්නු හැටි සිහි කරයි

යටගියාවේ මතක

කඩඉමකි සරසවිය

ජීවිතයෙ තවත් එක

පෙහෙළිකළ නැවුම් පෙත්

සොඳුරුතම ඉසව්වක

මල් ඉහිරි පාවාඩ

ඇතිරවූ පාරවල

ඇවිද ඇත්තෙමු අපිද

බොහොමයක් හවස්කල

හැරගියද සරසවිය

ජීවිතය අළුත් කල

සොඳුරු ඇඳුරිදු නුඹය

ම'දිවි සරසවිය තුළ

සකුරා ගසක්...

කොළ සළු එපා වී ටික කලක්
නග්නව ඉදින
සතියකට රෝස සළුවක් ණයට ගෙන
ටිකක් හැඩවෙන
හරිත සළු අඳිනුයැයි බලකරන වැස්සට
යළිත් අවනතවන
සකුරා ගසක්...රෝස සළු ඉර ඉරා
පාමුලට අතහරින

හැකිද නෑවිත් ඉන්න

 

සමු නොදී සමුගත්තු

කෙනෙකු යළි නොඑනු ඇත

පැවසීමි හදවතට

මඟ නොබල හිදින ලෙස

හිරු එක්ක සඳු එක්ක

කාලයද නොනවතිත

තනිය ඔසුවක් වෙලා

ම'සිත සුවපත් කරන

යළිඳු හිත රිදෙන්නට

වරදකරු නුඹම නොව

ගිය නුඹට යළි යළිත්

දොර හරින මගෙ හිතය

තැළුණු හිත සුවපත්ව

සුව අතට හැරෙන දින

අහඹුවක් ලෙසින් හෝ

හැකිද නෑවිත් ඉන්න